راه اندازی نیروگاه بوشهر به همان میزان که بعنوان اولین نیروگاه اتمی ایران، برای دولت احمدی نژاد چه از نظر مصرف داخلی و چه از نظر تبلیغاتی برای نشان دادن کارایی سیاستهای هسته ای دولت دارای اهمیت است، به همان میزان نیز برای روسیه که در صدد دستیابی به جایگاه مناسبی در بازار جهانی ساخت رآکتورهای هسته ای است، دارای اهمیت است.
مساله امنیت هسته ای نیروگاه بوشهر نیز برای روسیه اهمیت حیاتی و حیثیتی دارد. لیکن، اما و اگرهایی هم در رابطه با امنیت نیروگاه 1000 مگاواتی بوشهر وجود دارد، برای مثال، ساختمان کهنه نیروگاه که ساخت آن از اوایل دهه 70 میلادی شروع شده، یا جوانب خطرات احتمالی و ناشناخته ویروس اتاکس نت سوالاتی است که هنوز مطرح است.
ایران تنها کشور عضو آژانس است که معاهده منع گسترش تسلیحات اتمی را امضا کرده، اما از عضویت در کنوانسیون امنیت هسته ای این آزانس سرباز می زند.
از طرفی، در متن قرارداد ساخت نیروگاه بوشهر که در اواسط دهه 90 میلادی میان ایران و روسیه بسته شده است، ظاهرا اشاره ای به مرجع حل اختلاف نیست، موضوعی که باعث شده است تا روسیه یک دهه ساخت این نیروگاه را به تاخیر بیاندازد.
