۱۳۹۴ اردیبهشت ۹, چهارشنبه

عمان و پاکستان ناگزیر از واردات گاز ایران


هفته گذشته شرکت بریتیش پترولیوم اعلام کرد که میدان گازی خزان عمان را با تولید روزانه بالای 28 میلیون متر مکعب گاز در سال 2017 افتتاح خواهد کرد. برای توسعه فاز اول این میدان 16 میلیارد دلار سرمایه گذاری لازم است.
این در حالی است که ایران و عمان سال گذشته توافق کرده بودند که صادرات همین میزان گاز ایران و در همان سال 2017 به عمان آغاز شود. همزمان با اعلامیه شرکت بی پی، عمان اعلام کرد که پیرامون مسیر احداث خط لوله زیردریایی با ایران دچار اختلاف شده است.
اما با نگاهی به نیازمندیها و چشم انداز مصرف گاز عمان، این کشور عملا در سالهای پیش رو به شدت نیازمند واردات گاز ایران خواهد بود. عمان هم اکنون روزانه حدود 85 میلیون متر مکعب گاز تولید می کند و کل ذخایر گازی این کشور به زحمت به 900 میلیارد متر مکعب، یعنی 37 برابر کمتر از ذخایر گازی ایران می رسد.
فعلا این کشور روزانه حدود 40 میلیون متر مکعب مصرف گاز بخش خانگی و تجاری دارد، در حالی که به همین میزان نیز برای تولید سالانه 10.5 میلیون تن گاز مایع (ال ان جی) و صادرات آن استفاده می کند. از طرفی عمان یکی از کشورهای تولید کننده نفت است و میادین نفتی آن برای جلوگیری از کاهش تولید، نیاز به تزریق گاز دارد. فعلا عمان روزانه نزدیک به 10 میلیون متر مکعب گاز به میادین نفتی خود تزریق می کند.

این کشور از طریق سیستم دلفین، روزانه 5 تا 7 میلیون متر مکعب نیز گاز وارد می کند.
با اینحساب، فعلا عمان با کمبود گاز مواجه است. اما با توجه به اینکه رشد مصرف گاز این کشور بسیار بالاست و سالانه از 5.5 میلیارد متر مکعب در سال 2002 به حدود 33 میلیارد متر مکعب در سال جاری رسیده است، این کشور به شدت نیازمند واردات گاز خواهد بود. بر اساس پیش بینی وزارت نفت عمان، این کشور از سال جاری همه ساله با افزایش 10 درصدی مصرف گاز مواجه خواهد بود. بدین ترتیب، حتی با وجود تولید 28 میلیون متر مکعب گاز در میدان خزان، عمان دوباره از سال 2018 نیازمند واردات گاز خواهد بود.
بر اساس پیش بینی اداره اطلاعات انرژی آمریکا، اگر عمان واردات گاز خود را افزایش ندهد، طی سالهای آینده
مجبور به تعطیل کردن کارخانه های تولید گاز مایع خواهد بود.

** پاکستان
در مورد قرارداد گازی ایران و پاکستان و تحولات اخیر هم این موضوع صادق است. ماجرا از این قرار است که دو کشور در زمان احمدی نژاد قرارداد گازی امضا کردند، اما پاکستان تاکنون هیچ خط لوله ای برای دریافت گاز ایران نکشیده است. قرار بود از 5 ماه قبل صادرات گاز ایران به این کشور آغاز شود.
در این میان، اخیرا پاکستان با قطر قرارداد 15 ساله واردات 3 میلیون تن گاز مایع امضا کرده و اولین محموله این قرارداد نیز ماه گذشته (مارس) تحویل بندر کراچی پاکستان شد.
اخیرا چین با این کشور یک قرارداد 46 میلیارد دلاری سرمایه گذاری امضا کرد که سه میلیارد دلار آن برای توسعه بندر گوادر در 50 کیلومتری مرزهای ایران، ساخت ترمینالهای تبدیل گاز مایع و همچنین ساخت یک خط لوله گازی 700 کیلومتری است.
پیش تر چنین تصور می شد که این خط لوله برای انتقال گاز ایران به نیروگاههای شهر نواب شاه در نظر گرفته شده است، اما معلوم شد که خط لوله مذکور برای انتقال گاز قطر در نظر گرفته شده است.
اما با عنایت به حجم گاز مایعی که قطر قرار است به پاکستان تحویل دهد، این رقم معادل سالانه حدود 5 میلیارد متر مکعب گاز است که کفاف نیازهای پاکستان در آینده را نخواهد داد. از طرفی، احداث یک خط لوله 700 کیلومتری، صرفا برای انتقال این حجم از گاز چندان به صرفه نیست.
با نگاهی به گزارش وزارت اقتصاد پاکستان، از سال 2009 تولید داخلی گاز دیگر کفاف نیازهای داخلی این کشور را نمی دهد و هر سال بر شکاف میان تولید داخلی و نیازهای گازی این کشور افزوده می شود، بطوری که انتظار می رود تا سال 2025 نیاز به مصرف گاز پاکستان حدود 290 میلیون متر مکعب در روز باشد، که این رقم حدود سه و نیم برابر بیشتر از تولید داخلی خواهد بود.
پاکستان تا سال 2020 نیازمند واردات روزانه 70 میلیون متر مکعب گاز خواهد بود. بدین ترتیب، این کشور چاره ای جز واردات گاز ایران نخواهد داشت.
البته پاکستان قراردادی نیز برای واردات گاز از ترکمنستان دارد. ترکمنستان قرار است در صورت احداث خط لوله «تاپی» به افغانستان، پاکستان و هند گاز بفروشد، اما با توجه به اوضاع نابسامان امنیتی افغانستان و دشمنی هند و پاکستان، این گزینه با اما و اگرهای فراوانی مواجه است.
* این مطلب به قلم دالغا خاتین اوغلو، تحلیلگر حوزه انرژی و مدیر اخبار ایران بخش انگلیسی خبرگزاری ترند جمهوری آذربایجان بصورت اختصاصی برای باشگاه خبرنگاران نوشته و منتشر شده است.

۱۳۹۴ اردیبهشت ۳, پنجشنبه

سرمایه‌گذاری ۴۶ میلیاردی چین در پاکستان؛ بیم و امیدهای ایران


شی جین‌ پینگ رئیس جمهوری چین دوشنبه ۳۱ فروردین وارد پاکستان شد و قرارداد سرمایه‌گذاری ۴۶ میلیارد دلاری با این کشور امضا کرد.
گزارش‌ها حاکی است که قراردادها در زمینه‌های احداث جاده، خطوط آهن، احداث نیروگاه‌ها و ترمینال گاز مایع و خط لوله گازی با پاکستان است.
در این میان وال استریت جورنال هفته گذشته گزارش داده بود که چین دو میلیارد دلار در احداث خط لوله گازی صلح در پاکستان سرمایه‌گذاری خواهد کرد؛ موضوعی که خبرگزاری دولتی ایران، ایرنا، نیز ۳۱ فروردین گزارش داد که ۸۵ درصد هزینه خط لوله گازی صلح در خاک پاکستان از طرف چین در قالب سرمایه‌گذاری تامین خواهد شد و احتمالا شرکت ملی نفت چین احداث این پروژه را بر عهده بگیرد.
خط لوله صلح برای انتقال گاز ایران به پاکستان در نظر گرفته شده است.
اما آنگونه که روزنامه «پاکستان تودیز» و پایگاه اطلاع‌رسانی «پاکستان تریبون» روز سه‌شنبه گزارش داده است، این خط لوله ۷۰۰ کیلومتری ربطی به گاز ایران ندارد و برای تحویل گاز مایع از قطر در نظر گرفته شده است.
قطر اخیرا قراردادی برای صادرات ۳ میلیون تن گاز مایع به مدت ۱۵ سال با پاکستان امضا کرد. ماه گذشته قطر اولین محموله گاز مایع را به بندر کراچی پاکستان تحویل داد.
آنگونه که رسانه‌های پاکستان گزارش داده‌اند، قرار است چین یک ترمینال تبدیل گاز مایع به گاز طبیعی را در بندر گوادر پاکستان احداث کند و سپس خط لوله گوادر-نوابشاه به طول ۷۰۰ کیلومتر را برای ترانزیت این گاز احداث نماید.
بندر گوادر در ۵۰ کیلومتری مرزهای ایران با پاکستان است و قبلا چنین گمان می‌رفت که هدف از احداث این خط لوله، انتقال گاز ایران به نیروگاه‌های برقی شهر نوابشاه پاکستان هست.
در همین زمینه امیر حسین زمانی‌نیا چهارشنبه دوم اردیبهشت ماه در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر گفت که ایران انتظار دارد با توجه به هزینه‌های زیادی که برای احداث خط لوله تا مرزهای پاکستان انجام داده، این کشور به تعهدات خود برای خرید گاز ایران پایبند بماند. وی گفت که ایران به‌خاطر دیرکرد پاکستان برای احداث خط لوله در خاک خود نه خواهان جریمه این کشور است و نه خواهان لغو قرارداد است.
در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، ایران و پاکستان قرارداد گازی امضا کردند که بر اساس آن پاکستان بایستی از اول سال جاری میلادی روزانه ۲۲ میلیون متر مکعب گاز از ایران دریافت می‌کرد، اما هنوز پاکستان به‌خاطر مشکلات مالی حتی مبادرت به احداث خط لوله در خاک خود نکرده است.
بر اساس گزارش رسانه‌های ایرانی، پاکستان می‌بایست به ازای هر ماه تاخیر، ۲۰۰ میلیون دلار جریمه به ایران پرداخت می‌کرد؛ بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت بهمن ماه سال گذشته اعلام کرد که طرف پاکستانی مشکلات مالی دارد و از ایران خواسته که آنها را جریمه نکند و مذاکرات درباره این موضوع ادامه دارد.
قسمت اعظم سرمایه‌گذاری ۴۶ میلیارد دلاری چین در پاکستان که در طی ۱۵ سال اجرا خواهد شد، مربوط به حوزه انرژی است. در این میان، ۳۳ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار صرف پروژه‌های انرژی، از جمله احداث نیروگاه‌های برقی به ظرفیت تولید ۱۰ هزار و ۴۰۰ مگاوات تا سال ۲۰۱۸ و ۶۶۰۰ مگاوات بعد از این سال خواهد بود که البته این نیروگاه‌ها بادی، آبی، خورشیدی خواهد بود و تعدادی نیز با سوخت زغال سنگ کار خواهد کرد.
ایران در سال گذشته خورشیدی اعلام کرد که تولید گاز خود را روزانه ۱۰۰ میلیون متر مکعب افزایش داده و به رقم ۶۶۰ میلیون متر مکعب در روز رسانده است. برای سال جاری نیز به همان میزان سال گذشته افزایش تولید گاز پیش‌بینی شده است و تا چهار سال آینده قرار است که تولید گاز از پارس جنوبی را دو برابر افزایش داده و به ۸۰۰ میلیون متر مکعب در روز برساند.
ایران امیدوار است که تا این زمان قراردادها و تفاهمنامه‌هایی که با پاکستان، عمان (۳۰ میلیون متر مکعب در روز) و عراق (۵۰ میلیون متر مکعب در روز) در زمینه صادرات گاز امضا کرده، عملیاتی کند.
انتظار می‌رود تمکیل خط لوله صلح در خاک پاکستان دو سال طول بکشد.
اما آنچه که در قراردادهای سرمایه‌گذاری ۴۶ میلیاردی پاکستان و چین جلب توجه می‌کند، احداث جاده و خط آهن از بندر گوادر در نزدیکی مرزهای ایران تا شهرستان کاشغر در شمالغرب چین است.
این خطوط آهن و جاده به طول بیش از ۳۰۰۰ کیلومتر، چین را مستقیما به آب‌های اقیانوس هند متصل خواهد کرد.
در میان پروژه‌هایی که قرار است با سرمایه چینی توسعه یابد، بندر گوادر پاکستان از اهمیت بسزایی برای ایران برخوردار است، چرا که اولا ایران طی سال‌های گذشته تلاش کرده بود که بندر چابهار، تنها بندر اقیانوسی خود در نزدیکی مرزهای پاکستان را توسعه دهد و به یک کریدور حمل و نقل جهانی تبدیل کند. اکنون چین برای توسعه بندر گوادر رقیب چابهار، می‌خواهد ۶۶۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری کند و بعلاوه این بندر را هم با خطوط مواصلاتی به کراچی بزرگترین بندر تجاری پاکستان متصل کند و هم با گذشتن از چندین مسیر در داخل پاکستان به شمالغرب چین وصل کند.
سرمایه لازم برای این خطوط جاده و ریلی روی هم رفته ۹ و نیم میلیارد دلار در نظر گرفته شده است.
این در حالی است که هنوز ایران مشکل فاینانس و سرمایه بندر چابهار را نتوانسته است حل کند.
پاییز سال گذشته، محمد سعید نژاد مدیرعامل سازمان بنادر از پیشرفت ۵۳ درصدی عملیات طرح توسعه بندر شهید بهشتی چابهار خبر داده بود. پیمانکار این پروژه قرارگاه خاتم‌الأنبیاء است و آنگونه که سعیدنژاد گفته است، برای توسعه فاز اول این بندر ۳۵۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری لازم است که بخشی از آن از طریق صندوق توسعه ملی و بخش دیگر از طریق تفاهم با چین برای فاینانس مالی پروژه تامین خواهد شد.
* این مقاله اختصاصی برای رادیو فردا نوشته و منتشر شده است:
http://www.radiofarda.com/content/f8-china-pakistan/26972197.html

چشم انداز تولید، مصرف و صادرات گاز ایران


مقاله به قلم دالغا خاتین اوغلو، مدیر اخبار ایران خبرگزاری ترند برای روزنامه شرق در ایران نوشته شده و 2 اردیبهشت ماه منتشر شده است.
تولید گاز خام ایران هم‌اکنون به ٦٦٠ میلیون متر مکعب رسیده و انتظار می‌رود تا بهار سال آینده این رقم به ٧٦٠ میلیون متر مکعب برسد.
ایران تاکنون فازهای یک تا ١٠ پارس‌جنوبی را تکمیل کرده و فازهای ١٢، همچنین ١٥ تا ١٨ پارس‌جنوبی به‌صورت زودهنگام افتتاح شده‌اند که احتمالا ظرفیت تولید آنها تا بهار ٢٠١٦ تکمیل می‌شود. ایران می‌خواهد تا سه سال آینده، تولید گاز از پارس‌جنوبی را از ٣٥٠ میلیون متر مکعب کنونی، به ٨٠٠ میلیون متر مکعب در روز برساند؛ البته این موضوع، منوط به راه‌اندازی کامل ١٩ فاز جدید در پارس‌جنوبی (فازهای ١١ تا ٢٩) است که نیاز به ٤٣ میلیارد دلار سرمایه دارد. به‌این‌ترتیب، تولید گاز خام ایران تا سال ٢٠١٩ حداقل هزاروصد میلیون ‌متر مکعب خواهد بود.
طبق آنچه آمارهای سال مالی گذشته ایران -‌ که در ٢٠ مارس به‌پایان رسید- نشان می‌دهد، حدود ٤٠ درصد از کل گاز تولیدی ایران، در بخش خانگی به مصرف رسیده است و این رقم به ٩١ میلیارد متر مکعب می‌رسد که نسبت به سال قبل از آن، بیش از دو درصد افزایش یافته است.
برای سال‌جاری حمیدرضا عراقی، مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران، اعلام کرده قرار است گازرسانی به ٨٠٠ هزار خانوار روستایی جدید انجام شود و این رقم در سه سال آینده به دومیلیون‌و ٤٠٠ هزار خانوار خواهد رسید.
هم‌اکنون ١٣ درصد از خانوارهای ایرانی به گاز دسترسی ندارند و اگر برنامه‌ریزی شرکت ملی گاز ایران برای سال‌جاری محقق شود، احتمالا حدود پنج درصد به مصرف گاز خانگی ایران افزوده خواهد شد.

* بخش نیروگاهی
از طرفی ایران در سال گذشته بیش از ٥٠ میلیارد متر مکعب گاز به بخش نیروگاهی تحویل داده که نسبت به سال قبل آن حدود ١٤ میلیارد متر مکعب افزایش نشان می‌دهد، اما ایران برای جلوگیری از مصرف سوخت مایع در نیروگاه‌ها، نیاز به ارسال سالانه بالای ٧٠ میلیارد متر مکعب گاز به این بخش دارد.
در سال گذشته ظرفیت نیروگاه‌های حرارتی ایران بیش از دو هزار مگاوات افزایش یافت و مصرف انرژی در این بخش نیز نزدیک به هفت درصد افزایش نشان می‌دهد. اگر همین افزایش در سال آینده نیز ادامه یابد، احتمالا نیاز به گاز در بخش نیروگاهی در سال‌جاری به ٧٥ میلیارد متر مکعب خواهد رسید.

* بخش صنایع
ایران در سال گذشته نزدیک به ٣٣ میلیارد متر مکعب در بخش صنایع مصرف گاز داشت که نسبت به سال قبل از آن، بیش از دوو‌نیم میلیارد متر مکعب افزایش نشان می‌دهد. این رقم نسبت به ١٠سال گذشته بیش از سه‌‌برابر افزایش یافته است. هنوز در آمارها و گزارش‌های منتشرشده، ارقام دقیق و به‌روزی درباره چشم‌انداز مصرف گاز صنایع کشور در سال‌های پیش‌رو منتشر نشده است؛ اما با توجه به اینکه هم‌اکنون پتروشیمی‌های ایران با ظرفیت اسمی ٧٠ درصد فعالیت می‌کنند، ایران قصد دارد ٧٠ میلیارد دلار در این بخش سرمایه‌گذاری کند، همچنین نیاز به گاز بخش‌های دیگر صنعتی ایران، احتمالا در این بخش در سال‌های آینده، رشد فزاینده‌ای خواهد داشت.
*تزریق گاز
تزریق گاز خام به میادین کهنه نفتی که در نیمه دوم عمر خود قرار دارند و سالانه هشت تا ١٣ درصد از بازدهی آنها کم می‌شود، یکی از عمده‌ترین چالش‌های پیش‌روی ایران خواهد بود. این کشور در سال گذشته اعلام کرد تزریق گاز به میادین گازی را سالانه یک میلیارد متر مکعب افزایش داده و به‌طور متوسط به ٩٣ میلیون متر مکعب در روز رسانده است، اما این رقم در مقایسه با نیاز واقعی میادین نفتی به تزریق گاز، بسیار کم است.
درمجموع، در سال گذشته، حدود ٢٠٥ میلیارد متر مکعب گاز در بخش‌های یادشده مصرف شده که راه را تنها برای صادرات حدود ١٠ میلیارد متر مکعب گاز به ترکیه باز گذاشته بود.
برای سال‌جاری ایران در نظر دارد، صادرات پنج تا هفت میلیون متر مکعب گاز به عراق را آغاز کند که رقم چندانی نیست و این مقدار گاز از پارس‌جنوبی تأمین نخواهد شد، اما اگر طبق قرارداد، میزان صادرات به عراق در سال آینده به ٢٥ میلیون متر مکعب در روز برسد، ایران باید خط لوله ششم سراسری را تکمیل کند که دو میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و گاز تولیدی از یک فاز استاندارد پارس‌جنوبی راهی عراق خواهد شد.

به‌این‌ترتیب، افزایش صادرات گاز ایران فعلا در سال‌جاری چندان قابل‌توجه نخواهد بود و راه را برای افزایش مصرف خانگی، نیروگاهی و صنعتی هموار خواهد کرد. اگر ایران در سال‌جاری بتواند تولید گاز خام خود را صد میلیون متر مکعب در روز افزایش دهد، قادر خواهد بود بعد از سال‌ها، جوابگوی رشد مصرف خانگی صنعتی برای سال‌جاری باشد و مصرف سوخت مایع در نیروگاه‌ها را به حداقل کاهش دهد؛ اما همچنان موضوع تزریق گاز به میادین نفتی لاینحل خواهد ماند.
البته باید در نظر داشت که بر اساس گزارش حمیدرضا کاتوزیان، نماینده مجلس و رئیس پژوهشگاه صنعت نفت در سال ٢٠١٣، در صورت ادامه روند کنونی افزایش مصرف گاز، تا سال ٢٠٢٥، ایران نیاز به مصرف روزانه دو هزار و پانصد میلیون متر مکعب گاز خواهد داشت؛ به‌عبارت دیگر مصرف گاز کشور بیش از چهار برابر افزایش خواهد یافت که باید راهکارهایی برای کاهش این رقم اتخاذ شود. با توجه به ظرفیت‌های افزایش تولید گاز، در صورت تحقق چنین وضعیتی، عملا ایران نه‌تنها گازی برای صادرات نخواهد داشت، بلکه نیاز چشمگیری به واردات می‌یابد.
مصرف گاز ایران ٣٠ سال قبل، کمتر از ١٠ میلیارد متر مکعب در روز بود، البته، سهم گاز در سبد انرژی کشور از ٢٠ درصد نیز کمتر بود و هم‌اکنون این سهم به بالای ٦٥ درصد رسیده است.
هم‌اکنون بازدهی نیروگاه‌های حرارتی ایران حدود ٣٧ درصد است و سالانه بیش از ١١ میلیارد متر مکعب گاز ایران در مشعل‌ها سوزانده می‌شود و عموما مصرف گاز ایران، خصوصا در بخش خانگی، بسیار بالاست.
هم‌اکنون اروپا تمایل خود را برای واردات گاز ایران بعد از تحریم‌های غرب اعلام کرده و از طریق خطوط لوله ترانس آناتولین و ترانس آدریاتیک، ایران از سال ٢٠٢٠ حداقل پتانسیل صادرات سالانه ١٠ میلیارد متر مکعب گاز را خواهد داشت. هر دو کنسرسیوم خطوط لوله یادشده نیز تمایل خود به گاز ایران را اعلام کرده‌اند.
ایران فعلا تا سال ٢٠٢٠ عملا مسیری برای صادرات گاز به اروپا ندارد، اگرچه قراردادها و تفاهم‌نامه‌هایی برای صادرات روزانه ١٢٠ میلیون متر مکعب گاز به عراق، عمان و پاکستان دارد که قبل از این تاریخ، احتمالا به انجام خواهد رسید؛ اما قراردادهای گازی معمولا ٢٥ سال به بالا هستند و ایران باید به سرعت چاره‌ای برای رشد چشمگیر مصرف گاز داخلی پیدا کند.